فلسفه تکنولوژی و نظریه رسانه ها

موضوع : فلسفه تکنولوژی و نظریه رسانه ها

توضیح : این فایل به صورت ورد و آماده چاپ می باشد

چکیده:

ارزيابي تكنولوژي، محدود به نتايج توسعه تكنولوژيك نيست؛ در عوض، وابستگي مستقيم فرآيند تصميم سازي تكنولوژيك به منافع و جهان بيني هاي آدمي را هم بايد در نظر گرفت
فلسفه تكنولوژي به بررسي ابعاد تأثير تكنولوژي بر محيط زيست و روابط انساني مي پردازد. از اين رو اين شعبه از فلسفه به زير شاخه هاي خاص خود بخش پذير است.
يكي از مهمترين مسائل كنوني در حوزه فلسفه تكنولوژي چگونگي ارتباط تكنولوژيها با سازوكار ارتباطي و رسانه اي است. از يك سو رسانه هاي جديد مانند اينترنت حاصل انقلاب تكنولوژيك هستند و از سوي ديگر همين رسانه ها بر درك و شناخت انسان از جهان تأثير بسزايي گذاشته اند. مطلب زير به نحوه اين تأثير و تعامل مي پردازد.
هدف در اين مطلب كه مربوط است به تكنولوژي و جامعه عبارت از بحث در خصوص تأثير محتمل نظريه رسانه ها بر فلسفه تكنولوژي است. اين بررسي به سه بخش تقسيم شده: بخش اول توصيفي است مختصر از برخي مسائل اساسي فلسفه تكنولوژي. بخش دوم خلاصه وار به نظريه رسانه ها مي پردازد. بخش سوم معطوف به اين پرسش است كه چگونه نظريه رسانه ها مي تواند در توضيح برخي پرسش هاي همچنان مطرح در فلسفه تكنولوژي مفيد باشد
فلسفه تكنولوژي
دو ديدگاه افراطي بر مباحثات جاري در باب تكنولوژي و ارزيابي آن حاكم است. از سويي، برخي بر اين باورند كه بشر بايد بر تحركات خود انگيخته توسعه تكنولوژيك مهار زند. چنين ملاحظاتي تحت تأثير مصيبت فاجعه بار نابودي احتمالي بشريت قرار دارند(علل ممكنه چنين سناريوهايي: تأثيرات گلخانه اي، زمستان هسته اي، سوانح هسته اي، پيامدهاي مهندسي ژنتيك). ديگران تكنولوژي را فرصتي مي دانند براي اثبات و تحقق خود يعني، عامل رهاسازي از محدوديت هايي كه طبيعت بر ما روا داشته است. اما تا زماني كه مشخص نشود حدود و حيطه واقعي واژه «تكنولوژي» چيست، در موقعيتي نيستيم كه ميان خطر و امكان آن، ميان ماشين ستيز و دوستدار تكنولوژي دست به انتخاب بزنيم.
نگاهي گذرا به بحث مطرح در باب اين حيطه، به طريق نظام مند، گستره ذيل را نمايان مي سازد. من بين دو نظريه متفاوت در خصوص تكنولوژي تمايز قائلم كه يكي را «نظريه خودگرداني» مي نامم و ديگري را «نظريه وابستگي» .هر يك از اين نظريات نيز خود به دو گروه ديگر تقسيم مي شود
۱- نظريه خودگرداني
مطابق اين نظريه، تصميمات راجع به توسعه تكنولوژي بر محدوديت ها و الزاماتي مستقل از منافع و خواست هاي انسان مبتني اند. اين استقلال به نوبه خود مي تواند به دو معناي نسبي و مطلق تفسير گردد.
الف) از نظر رويكرد استقلال نسبي، تكنولوژي موجد حوزه اي از تصميمات شبه خودگردان است؛ اين امر عقلانيت خاص خود را دارد. توسعه تكنولوژيك، هر چند هم كه منافع و باورهاي انساني باعثش باشد، نسبت به تصميمات تكنولوژيك چيزي است خنثي و فارغ از ارزش. اين نگاه ابزارگرايانه به تكنولوژي است. طبق اين ديدگاه، تكنولوژي تنها يك ابزار است، جرياني تابع قاعده كه به وسيله اهداف عقلاني هدايت مي شود. در تكنولوژي، چنانچه تكنولوژي به مثابه فرآيند حل مسأله تفسير شود، منافع آدمي در آغاز و انجام توسعه تكنولوژيك قرار دارند و نه در مركز آن. در نتيجه، پرسش هاي مربوط به ارزيابي تكنولوژي به نتايج توسعه تكنولوژيك محدود مي شوند. براي مثال، مي توانيم تصميم بگيريم از مواد خام به عنوان منبع انرژي استفاده كنيم. اما تكنولوژي خاصي كه بدين منظور به كار مي گيريم، صرفاً به واقعيات و اطلاعاتي بستگي دارد كه بر
فهرست مطالب
عنوان
چکیده
فلسفه تکنولوژی
نظریه خودگردانی
نظریه تکنولوژی وابسته
تاثیرات نظریه رسانه ها بر فلسفه تکنولوژی
منابع